Roman Kubiak, Karolina Przewrocka, Małgorzata Rostowska, Andrzej Stankiewicz, 

Kukiz - Grajek, który został graczem 

Wydawnictwo: Fabuła Fraza
Data wydania: 2015

ISBN:    9788394188528

liczba str. : 192

tytuł oryginału: --------------

tłumaczenie: --------------

kategoria; literatura faktu, reportaże

(  recenzja opublikowana na portalu lubimyczytac.pl:

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/270144/kukiz-grajek-ktory-zostal-graczem-i-inne/opinia/29869728#opinia29869728  )  

 

Karolina Przewrocka, Rafi Eitan. Najsłynniejszy agent Mosadu. Człowiek, który złapał Eichmanna, [ w: ] Roman Kubiak, Karolina Przewrocka, Małgorzata Rostowska, Andrzej Stankiewicz, Kukiz - Grajek, który został graczem 

Na początek troszkę nietypowo wspomnę o wydawnictwie, książkę „Kukiz - Grajek, który został graczem” wydało wydawnictwo Fabuła Fraza, skupia ono dziennikarzy wiodących mediów, którzy wydają w formie książkowej reportaże, którymi są autorami. Ta książka jest jedna z pierwszych publikacji tego wydawnictwa. Zapewne tego typu reportaże znajdą bez problemu swoich czytelników, bo po tej publikacji można się przekonać, że są one pisane w dobrym stylu, bywa, że nieco kontrowersyjnym, ale te kontrowersje maja dać do myślenia, a o to też chodzi w dobrej publikacji prasowej. Jasne, że nie zawsze czytelnik musi się zgadzać z argumentacją autorów, ale poznać opisywane zagadnienie niewątpliwie warto. Mamy tutaj cztery artykuły:

1. Andrzej Stankiewicz (Rzeczpospolita) we współpracy z Anną Jankowską "Jak grajek został graczem".
2. Karolina Przewrocka (Tygodnik Powszechny) "Człowiek, który złapał Eichmanna". Rozmowa z Rafim Eitanem, najsłynniejszym agentem Mosadu.
3. dr Małgorzata Rostowska (Portal Płock) "Ksiądz Paweł zrzuca sutannę". Dlaczego zrzuciłem sutannę. Spowiedź byłego księdza.
4. Roman Kubiak (Ekstra Magazyn) "Parszywi z Banditenstadt". Losy żołnierzy wyklętych legendarnego Warszyca.

Pierwszy z tych artykułów, to przedstawienie osoby Pawła Kukiza, muzyka, polityka, i ciekawa refleksja kim jest Kukiz, dlaczego osiągnął sukces w wyborach prezydenckich i parlamentarnych, partia Kukiz 15. Artykuł przeplatany jest słowami piosenek Pawła Kukiza, no i zawarty jest interesujący rys psychologiczny postaci, a także biografia muzyka –polityka, począwszy od festiwalu w Jarocinie w latach 80 – tych, po wydarzenia roku 2015. 

Drugi artykuł, który mnie najbardziej zainteresował, dotyczy postaci Rafi Eitana, jest to wciąż żyjący, były agent Mosadu, który dorwał Eichmana i postawił go przed wymiarem sprawiedliwości, a także na zlecenie rządu Izraela zabił terrorystów z grupy Czarny Wrzesień, ta grupa zasłynęła z ataku w Monachium w czasie olimpiady w 1972 r. 

Trzeci artykuł dotyczy Pawła, księdza, który opuścił stan kapłański, oczywiście z punktu widzenia doktryny katolickiej kapłaństwo jest sakramentem i księdzem jest się wiecznie, nawet jak nie wykonuje się obowiązków, po prostu ta osoba jest zwolniona i ma ograniczone uprawnienia. Nie ma tutaj żadnej sensacji polegającej na tym, że Paweł miał kobietę czy jest gejem. Kontrowersja polega na czym innym. Paweł ma żal do przełożonych, najpierw w seminarium, potem do innych proboszczów i swojego biskupa, i to jest widoczne. Czytelnik ma wrażenie, że Paweł ma ( miał ) problemy psychiczne i z tego wynika to rozżalenie, że nikt nie chciał, ani nie potrafił mu pomóc. Momentami można odnieść wrażenie, że Paweł stracił wiarę, jednak jak sam mówi jest wierzący i nadal uczęszcza do kościoła. Możliwe, że rozmawiając z dziennikarką rozmówca, były ksiądz, stracił panowanie nad sobą i stąd te jego wypowiedzi są mocno krytyczne dotyczące kościoła i niektórych rytuałów. Jednak najlepiej będzie jak każdy z was moi drodzy czytelnicy przeczyta i wyrobi sobie opinie na ten temat. 

Czwarty artykuł dotyczy wyklętych żołnierzy Armii Krajowej, którzy tuż po II wojnie tworzyli antykomunistyczną partyzantkę w okolicach Radomska. Autor pisze o prześladowaniach partyzantów przez władzę. Jednak istotną kwestia jest, że prześladowani byli również cywile, którzy partyzantom pomagali, np. szewcy, dentyści, osoby u których partyzanci zaopatrywali się w żywność, czy nawet ci którzy dostarczali gazety. W konsekwencji liczba osób, która w ramach tych prześladowań otrzymała wysokie wyroki była przerażająca. 

Jak już wspomniałem mnie zainteresował artykuł publicystki Tygodnika Powszechnego Karoliny Przewrockiej, która napisała o Rafim Eitanie, który niegdyś był agentem Mosadu, teraz 89 letni Rafi Eitan jest politykiem i biznesmenem, postacią szanowaną w Izraelu, choć znaną z kontrowersyjnych wypowiedzi. Największym sukcesem Rafi Eitana jest złapanie Adolfa Eichmanna, a także złapanie terrorystów z Czarnego Września. Artykuł ma dwie części, w jednej autorka przedstawia postać Rafi’ego Eitana i jego dokonania, a w drugiej części mamy rozmowę z byłym, agentem Mosadu. Oczywiście pytania są tak sformułowane, żeby rozmówca miał okazję szczegółowo opowiedzieć, jak to wyglądało w praktyce porwanie Eichmanna, a także o tych terrorystach z Czarnego Września, radykalnej palestyńskiej organizacji terrorystycznej, którzy zrobili zamach na ideę olimpijską. Przy okazji Karolina Przewrocka zrobiła ciekawy portret psychologiczny postaci. Pada pytanie czy Rafi Eitan wierzy w Boga? Odpowiedział, że tak. Co z tego wynika w podtekście motyw imperatywów moralnych? No bo z jednej strony z wiary, dekalog w judaizmie jest ten sam, bo ma przecież proweniencję starotestamentową, wynika, nie zabijaj, ale z drugiej wtedy kiedy trzeba bronić ojczyzny, nawet jeśli jest to obrona przez atak, to nie można się wymigiwać. Postać Rafi’ego Eitana jest barwna i niezwykle ciekawa.
Warto przeczytać w szczególności ten artykuł, dowiedzieć się ciekawych rzeczy dotyczących historii XX wieku, bo przecież, motyw ścigania zbrodniarzy nazistowskich z czegoś wynika, a mianowicie z tego, że był Holokaust, który szczególnie doświadczył naród Żydowski. Rafi Eitan tłumaczy, że nie chodzi o jakąś zemstę, tylko o to, żeby to było powiedziane po imieniu, że zbrodnia jest zbrodnią a zbrodniarz skazany. Ten artykuł jest naprawdę interesujący, warto się z nim zapoznać, przeczytać. 

Podsumowując, dla mnie jako recenzenta, to jest nowe ciekawe doświadczenie, że mam okazję recenzować reportaże. Warto zapoznać się z wszystkimi czterema reportażami. Książkę, która te reportaże zawiera koniecznie trzeba przeczytać.
Polecam.