Krzysztof Boruń,

Człowiek z mgły

Wydawnictwo: Alfa

Data wydania: 1986 r. 
ISBN: 8370010598

liczba str. 424

tytuł oryginału: ----------

tłumaczenie: ------------

kategoria: fantastyka, science fiction  

 (  recenzja opublikowana na portalu lubimyczytac.pl:

 http://lubimyczytac.pl/ksiazka/49803/czlowiek-z-mgly/opinia/34404650#opinia34404650  )

 

 

Tym razem miałem okazję przeczytać zbiór opowiadań Krzysztofa Borunia zatytułowany „Człowiek z mgły”. Są tam przedstawione interesujące wizje przyszłości w literackiej konwencji science fiction oczywiście. Opowiadania są przeplatane czymś w rodzaju dialogu filologicznego dotyczącego historii literatury science fiction. Rzeczywiście paru ciekawych rzeczy można się dowiedzieć w tej materii. Jest to polemika dotycząca autorów, o czym pisali, no o sensie i potrzebie tworzenia fantastyki naukowej. No i oczywiście jak ewoluowały konkretne koncepcje science fiction w XIX i XX w. Nie jest to może jakaś bardzo głęboka analiza literacka, ale i tak warto się z tym zapoznać. No i są jeszcze opowiadania wszelakie, czy coś je łączy. Myślę, że to co jest nowatorskie, autor w bardzo dużym stopniu skupia się na aspekcie psychologicznym bohaterów. Pytanie jest jedno jak na kolejne zmiany cywilizacyjne w rozumieniu, że ma być to zaawansowany postęp będą reagować poszczególni ludzie, a w konsekwencji cywilizacje przyszłości? I ten problem jest bardzo interesujący. 

Oczywiście nie ma science fiction bez rozważań o kosmosie. W jednym z opowiadań mamy motyw zainspirowany twórczością Clarke’a, że obcy kiedyś tu byli i to oni są dla nas kimś w rodzaju bogów, bo to ponoć, jak można wywnioskować z tego typu opowieści, kosmici zaszczepili rozum w człekokszałtnych istotach, które od małp w zasadzie niewiele się różniły.
A potem wszyscy wiemy jak było, ileś tam tysięcy przewrotów Kopernikańskich w wybitnych umysłach i całych społecznościach również doprowadziły do powstania cywilizacji. Oczywiście kwestia rozumu interesuje filozofów, ale także teologów. Filozofowie zadają pytania jak to było z tym rozumem, dlaczego ludzie zaczęli myśleć, a potem filozofować. W koncepcjach religijnych wiadomo, to wszystko, akt stworzenia świata i człowieka takim jakim jest to wszystko robota Boga. Oczywiście częściowo filozofia z religią prowadzi dialog, bo filozofowie również dumają o roli Pierwszych Poruszycieli w tym całym zamieszaniu zwanym światem?

Oczywiście można tutaj znaleźć pytanie co z nami ludźmi w przyszłości?, i czy przypadkiem odpowiedzi nie da się znaleźć w tym co my teraz wyrabiamy?, czy to z nami, czy z naszą planetą? Oczywiście fantaści mimo, że często piszą o wielu planetach nie mają wątpliwości,  że my ludzie mamy tylko jedną planetę Ziemię. I to nawet jeśli rzeczywiście gdzieś istnieją jacyś obcy, czego wykluczyć nie można, albo nawet planety możliwe do zamieszkania, to z wielu powodów dotarcie hen daleko w przestrzeń milionów lat świetlnych jest niemożliwe. Boruń w jednym z opowiadań opisał motyw podróży kosmicznych. I tu dla autora bardzo ważny jest aspekt psychologiczny, bo przecież astronauci w kosmosie spędziliby wiele lat może nawet wiele pokoleń jeśli koncepcje wydłużenia życia za pomocą metod chociażby hibernacyjnych ma jakikolwiek sens?

Książka jest bardzo dobra, warto przeczytać i przekonać się co ciekawego Krzysztof Boruń wyspekulował w swoich koncepcjach science fiction. Polecam.