Elżbieta Cherezińska,



Korona śniegu i krwi



cykl: Odrodzone królestwo, t. 1  





Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Data wydania: 2012 r. 
liczba str. : 768
tytuł oryginału; ------------
tłumaczenie; -------------
kategoria: powieść historyczna, fantastyka 




( recenzja opublikowana na portalu lubimyczytac.pl:  

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/142332/korona-sniegu-i-krwi/opinia/6752122#opinia6752122 )

Tak się dziwnie złożyło, że dorwałem          

 na półkach księgarskich niezwykłą książkę,

 tytuł "Korona śniegu i krwi" i po dokładnej 

analizie doszedłem do wniosku, Nie ma opcji, tą książkę muszę mieć i przeczytać. Długo się nie zastanawiałem, tylko ją kupiłem i niemal od razu zacząłem czytać. A po przeczytaniu, jak to mam w zwyczaju, wziąłem się za zapisanie recenzji. Motyw jest prosty warto zachęcić was moi drodzy czytelnicy do przeczytania tej książki.

O czym jest ta książka?

Jest to powieść historyczna, dotycząca historii Polski okresu, stosunkowo mało znanego. Wiodącą postacią jest książę Starszej Polski Przemysł II, który miał ideę ponownego zjednoczenia kraju. Po podziale Polski na dzielnice jakiego dokonał Bolesław Krzywousty w 1138 r. nastąpił regres polityczny i gospodarczy, podział kraju pogłębiał się coraz bardziej i ten fatalny dla kraju stan trwał bardzo długo. Zjednoczenia Przemysł II dokonał w 1295 r, ponownie to uczynił Władysław Łokietek w 1320 r.

Ta książka jest o historii rodu Piastów drugiej połowy XIII w., którzy rządzili podzielonym krajem, doprowadzając Polskę do anarchii. Bo każde książątko, nawet te siedzące na zadupiu wielkości powiatu, a takie księstwa bywały, prowadziło własną politykę wewnętrzną i zagraniczną. Książęta prowadzili wojny między sobą, zapewniali sobie nawzajem takie atrakcje, jak porwania, otrucia, skrytobójcze, mordy, zdrady. no i oczywiście wojny wyniszczające kraj. Wojny nie tylko Piastów między sobą, ale po terenach bardzo słabej Polski szwędał się kto chciał, ze wschodu zapuszczali się Mongołowie, Jaćwingowie, od północy Krzyżacy pazurki pokazywali, z zachodu marchia Brandemburska, a od południa Czesi. Oczywiście nikt z wrogów Polski nie miał w tym interesu, żeby nasz kraj został zjednoczony, próbowano udaremnić te wysiłki. 

Interes w tym, żeby kraj był słaby mieli co niektórzy możnowładcy, którzy w słabości władzy książęcej, i braku władzy królewskiej upatrywali własną potęgę. Jakoś nie mieli ochoty podporządkowywać się silnej władzy. Zdaje się że tego typu motywy ciążyły na całej historii Polski, ale nie ma co tu się wczuwać w tego typu rozważania.  Jednak na szczęście w kraju byli ludzie, którzy myśleli troszkę dalej niż czubek własnego nosa, to książęta Starszej Polski Bolesław Pobożny i Przemysł II, którzy dążyli do zjednoczenia, a także pomagał im kantor, potem arcybiskup Gnieźnieński Jakub Świnka, który wiedział jak zabrać się za dyplomatyczną robotę na dworze papieskim, i doprowadził do uzyskania zgody papieskiej na koronację. 

Autorka uatrakcyjniła powieść motywem fantastycznym, po prostu staropolscy, przedchrześcijańscy bogowie, postanowili zamieszać, bo nie podobało im się, że Piastowie zaprzedali kraj obcemu chrześcijańskiemu Bogu, teraz upatrują możliwość przetrwania w słabości kraju. A więc irracjonalne siły chcą zapobiec zjednoczeniu Polski. 

W sumie można powiedzieć, że to wszystko ogólnie znane fakty historyczne, więc dlaczego warto po tą książkę sięgnąć?

Bo po pierwsze te wszystkie wydarzenia i procesy historyczne ciekawie z pasją i zapałem Cherezińska opisała. A po drugie dobrą powieść historyczną warto przeczytać. Książka jest naprawdę fajnie napisana. Postaci historyczne, przede wszystkim Piastów autorka naprawdę nieźle wykreowała. Spróbowała opisać ich mentalność, motywy postępowania. Przede wszystkim jest to walka o władzę, i wpływy nad resztą rodziny. Ciekawie jest też opisana mentalność średniowieczna, sposób myślenia i postępowania ludzi tej epoki. 

Skoro ta książka jest naprawdę dobra, może warto wrócić do pomysłu pisania interesujących powieści dotyczących historii Polski, jak to robili kiedyś Kraszewski i Sienkiewicz. Oczywiście warto to zrobić inaczej z innym podejściem niekoniecznie z typowo martyrologicznym patosem. Ja cenię Cherezińska za to, że nie ma w jej powieści martyrologii, czy dorabiania jakiejś dziwnej idee fixe. Historia naszego kraju jest niezwykle ciekawa i nie mam wątpliwości, że znajdzie swoich czytelników, jeśli powieści historyczne dotyczące naszej historii będą dobrze pisane, chociażby tak jak robi to autorka recenzowanej książki. 

Polecam...